Bunca telaşın, acının, ölümün yanında diriliş günlerine şahit oluyoruz bugünlerde. Duyduğumuz ölüm haberlerinin aksine insanın içini yaşama coşkusuyla dolduran doğanın dirilişi,daha doğrusu diriltilişine şahit oluyoruz. Her yer öyle güzel ki şehrimde...
Hayallere davet eden pembeleri,
unutma beni diye fısıldayan mavileri,
ümit veren beyazları,
kupkuru dallarda nazlı nazlı salınan kırmızıları,
nedense bana boynu bükük gibi gelen sarıları...
Ve de buna eşlik eden mis gibi havaları ile her şey hayat hayat diye sesleniyor ayrı köşelerden...
Bunca güzelliğin büyüsüne,onların diriliş coşkusuna kapılmamak elde değil. Bu güzel mevsimde ölüm haberleri insanın içinde -hani derler ya- kekremsi bir tad bırakıyor... Her şeye rağmen,bu baş döndürücülüklerin tam ortasında bize sadece dualarla O'na seslenmek,O'na sığınmak kalıyor...Hayatı hayat gibi yaşayıp,O'nun istekleri doğrultusunda şekillendirip, ötelere vardığında da tertemiz bir yürekle "Sana geldim" diyebilenlerden olmak duasıyla... Hem kendimiz, hem de en sonki kazada O'na yürüyenler için...
Mutlu günler...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Dediniz ki;